ریشه دوستی هایمان را خشک نکنیم!

" حرف نو " نوشت :

کینه ها در دامان غضب ها زائیده می شوند و غضب ها خود زائیده جدل هایند ، و پایان جدل هلاکت است .¹ ، آن قدر پست است جدل که خداوند بعد از بت پرستی از آن نهی می کند " و الْمِراءُ فِی کتابِ اللهِ کفْرٌ "  ² و آن را کفر می خواند ، اینجاست که انسان نباید شهد محبتی را که حالا در دل دیگران تبدیل به عسل شده با جدل به آتش بکشد و جایش تخم بدی بکارد ، که هرچقدر هم این علاقه ریشه داشته باشد سر انجامش خشکی و پژمردگی ست

" المراء یفسد الصداقة القدیمة " ³  و شراب ناب چند ساله دوستی را در لحظه ای چنان ترش می کند که دیگر جزء طعم کینه و نفرت نصیب رفیقان نشود ، " سبعةٌ یفسدون اعمالهم، (سابعهم) الذی لا یزال یجادل اخاه مخاصما له " ⁴ و حالا نه تنها یک پیوند را بلکه اعمال و کردار انسان را هم به فساد می کشاند و چنان تباه می کند ایمان را که سرانجام انسان مجادله کننده را هلاک می کند. نفاق ها و کینه ها از جدل ها آغاز می شوند ، پس فرار کنید از جدل ها... 

*

1. «بحار الأنوار، ج 2، ص 138»

2. «وسائل الشیعه، ج 18، ص 150»

3. «احقاق الحق، ج 19، ص 356»

4. «الخصال، ج 2، ص 348»