اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
اصلا حسین جنس غمش فرق می‌کند/شعر
وبلاگ طریقت مهر نوشت :
اصلاً حسین جنس غمش فرق می کند
این راه عشق پیچ و خمش فرق می کند
اینجا گدا همیشه طلبکار می شود
اینجا که آمدی کرمش فرق می کند
شاعر شدم برای سرودن برایشان
این خانواده، محتشمش فرق می کند
“صد مرده زنده می شود از ذکر یا حسین”
عیسای خانواده دمش فرق می کند
از نوع ویژگی دعا زیر قبه اش
معلوم می شود حرمش فرق می کند
تنها نه اینکه جنس غمش جنس ماتمش
حتی سیاهی علمش فرق می کند
با پای نیزه روی زمین راه میرود
خورشید کاروان قدمش فرق می کند
من از "حسینُ منّی" پیغمبر خدا
فهمیده ام حسین همش فرق می کند
شاعر: علی زمانیان
چرا باید دشمنان امام حسین (ع) را لعن کرد؟
این نوشته، از کتاب «آذرخش کربلا»اثر علامه بزرگوار حضرت آیت الله مصباح یزدی به تلخیص رسیده است و دارای نکاتی مهم در رابطه با چرایی لعن دشمنان امام حسین (ع) و یزیدیان زمان و حاوی مطالبی مهم و متناسب با فضای این روزهای کشور با بیانی شیوا و زبانی ساده و گیرا می باشد:
چنین پرسشی را غالباً منافقان، به ویژه منافقان مدرن مطرح می سازند. آنان می گویند: ما می پذیریم که باید شهادت امام حسین (ع) را در خاطره ها زنده نگاه داشت و به یاد امام حسین عزاداری کرد؛ اما لعن و نفرین بر دشمنانش در عزاداری های سنتی، نوعی خشونت با دیگران به شمار می آید که از جمله احساسات منفی است و با منش «انسان مدرن» نمی سازد. در این عصر، باید با شادی و لبخند با مردم رفتار کرد و از صلح و آشتی سخن گفت، و امروزه تبرّا از کسانی که هزار و چهارصد سال پیش، امام حسین را کشتند پسندیده نیست. با نظر به اینکه اسلام، دین محبت و رأفت و مرحمت است، بهتر آنکه، طریق صلح و آشتی و محبت در پیش گیریم. ادامه مطلب ...
بسم رب الحسین ( ع )-شعر
وبلاگ " ارژن " نوشت :
إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةٌ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَنْ تَبْرُدَ أَبَداً
این اشک ها به پای شما آتشم زدند
شکر خدا برای شما آتشم زدند
بردند روی نیزه دلم را و بعد از آن
یک عمر در هوای شما آتشم زدند
گفتم کجاست خانه خورشید شعله ور
گفتند بوریای شما آتشم زدند
دیروز عصر تعزیه‌خوان‌های شهر ما
همراه خیمه‌های شما آتشم زدند
امروز نیز، نیر و عمان و محتشم
با شعر در رثای شما، آتشم زدند
گفتنی هایی در رابطه با محرم
وبلاگ "روزنه " نوشت :
محرم را چرا محرم نامیدند؟
پیش از اسلام، قوم عرب، جنگ در این ماه را حرام می‌دانست و ترک مخاصمه می‌کرد؛ در نتیجه به دلیل حرام بودن جنگ در این ماه، به آن محرم یعنی «حرام شده » می گفتند. «مُحَرَّمٌ فیه الحرب » . یعنی « جنگ در آن حرام است.»
لذا
از آن زمان این ماه بدین اسم نامگذاری شد.(1) و روز اول محرم را اول سال
قمری قرار دادند.(2) در توضیح این که چرا ماه‌های دیگر که جنگ در آنها
حرام است، محرم نامیده نمی‌شود می‌توان گفت: چون ترک جنگ از این ماه شروع
می‌شد به آن محرم گفتند.
ونیز در همین راستا ماه های محرم دیگر عبارتند از ذی قعده، ذی حجّه و رجب. در این ماه ها هم جنگ کردن حرام بوده است.
از فکه بگویید که مثل هیچ جا نیست
وبلاگ "اهل قلم " به نقل از وبلاگ سلحشور نوشت:فکه مثل هیچ جا نیست! نه شلمچه، نه ماووت، نه سومار، نه مهران، نه طلائیه، نه...
فکه فقط فکه است! با قتلگاه و کانال هایش، با تپه ماهور و دشت هایش.
فکه قربانگه اسماعیل‌هاست به درگاه خدای مکه.
فکه را سینه‌ای است به وسعت میدان های مین‌ِ گسترده بر خاک.
برای مطالعه ادامه این مطلب زیبا بر روی تصویر بالا کلیک نمایید.