استوانه سریر در سوی شرقی ستون توبه قرار دارد و نخستین ستون از سوی قبله و
پیوسته به دیواره غربی حجره پیامبر (صلی الله علیه و اله) است.
نامیده
شدن این ستون به سریر (تخت) از آن رو است که پیامبر(صلی الله علیه و اله)
در روزهای اعتکاف، تختخواب یا بستر خود را که از برگ و چوب نخل یا حصیر
بود، کنار آن جای می‌داد و به اعتکاف می‌پرداخت و هنگام استراحت بر آن
میآرمید.
تاریخ‌نگاران محلیِ مدینه، همچون ابن زباله و ابن نجار و
مطری، به معرفی این ستون نپرداخته و تنها اشاره کرده‌اند که در روزهای
اعتکاف ماه رمضان، تخت رسول خدا میان ستون توبه و قندیلی که نزدیک قبر شریف
قرار دارد یا نزد ستون توبه یا پشت این ستون از سوی شرق جای می‌گرفت. از
این رو، برخی ستون سریر را همان ستون توبه دانسته‌اند.
اما
درست آن است که تخت رسول خدا گاه کنار ستون توبه و گاه کنار ستون سریر
بوده است. ایوب صبری پاشا و احمد بن عبدالحمید بر این باورند که تا پیش از
توسعه مسجدالنبی که پس از غزوه خیبر انجام شد، اعتکاف پیامبر کنار ستون
توبه صورت می‌پذیرفت و سپس به کنار ستون سریر منتقل شد.
پس از قرار
گرفتن نیمی از این ستون درون شُبّاک (پنجره‌ها) که به فرمان ملک ظاهر
بِیْبَرَس (حک: ۸۲۵ـ۸۴۲ق.) از ممالیک مصر ساخته شد، مردم از تبرک جستن به
آن محروم شدند. بر روی این ستون عبارت «هذه اسطوانة السریر» نوشته شده و بر
پایه پاره‌ای روایات، تبرک به آن مستحب است.
