ما وارث این قهرمانان کوچکیم...

کوچک بودند،اما دلی بزرگ داشتند
دلی دریایی که با حمله دشمن به خاکشان به جوشیدن و خروشیدن در آمد
ساحل دلشان نا آرام و طوفانی شد
دریای دلشان که خروشید
بی قرار و نا آرام شدند
لحظه ای درنگ جایز نبود
از پای ننشستند و به ندای پیر جماران لبیک گفتند
ندایی که آنان را به مبارزه با دشمن دعوت میکرد
وقتی به مرز ها رسیدند انگار که سال ها بود در آنجا زندگی کرده اند


ghahreman.ibsblog.ir


ادامه مطلب را در وبلاگ دوست عزیزمان " قهرمانان کوچک " مطالعه نمایید.



نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد