به بهانة سالگرد شهدای تاسوعا چابهار۱۳۸۹
حس عجیبی داشتم. احساس میکردم این مکان برایم آشناست؛
اما یقین داشتم تاکنون نظیر این باغ زیبا را هم ندیده ام…
ناگهان حس کردم کسی پشت سرم ایستاده است. روی برگرداندم.
«آه، پروردگار من، چطور ممکن است؟ مطهره نازنینم تویی؟»
مطهره، با همان مظلومیت و نجابت و لبخندی همیشگی، آهسته گفت:
«سلام پدرم!» ومن در حالیکه از تعجیب زبانم بند آمده بود،
مطهره را در آغوش گرفتم و گریستم: «باورم نمی شود. مگر تو… مگر تو شهید نشده بودی…؟ میدانی سه ساله است ندیدمت؟
از بچه های دیگر چه خبر…؟» و او همچنان در سکوت، فقط گوش میکرد؛
با همان لبخند.«راستی، مطهره! چقدر جوان مانده ای! اصلاً با سه سال پیش، هیچ فرقی نکرده ای؟»
ناگهان، لبخند از لبهای مطهره دور شد و با صدایی بغض آلود، به من گفت: «ولی تو خیلی فرق کردهای پدرم!»
کربلا سکوت را بشکن و با ما سخن بگو، بگو که با تو و حسینت چه کردند؟
هویزه تو هم بگو که صحنه های عاشورا دوباره در تو تکرار شد. کربلا اگر آن روز یزیدیان بر بدن های شهدا اسب نتاخته بودند امروز دیگر صدامیان چطور جرأت می کردند در کربلای هویزه بر بدن های مطهر علم الهدی و یاران با وفایش تانک روانه کنند. هویزه هم حتماً صدای شکستن استخوان ها از شدت بغض و کینه صدامیان در زیر تانک ها را شنیده است. کربلا تا به کی مهر سکوت بر لب خواهی داشت، سخن بگو. از لحظاتی بگو که حضرت زینب در گودال قتلگاه به دنبال پیکـر مطهـــر، بی ســر و تکه تکـــه برادرش می گشت و آنقدر پیکر مطهر آقا زخم خورده بود که حتی خواهر هم برادر را نمی شناخت و وقتی به مقابل پیکر برادر رسید فرمود: انت اخی؟ انت حسینی؟
و معراج شهدا هم شاهد بود زمانی را که پیکر بی جان، استخوان های شکسته شده و تن بی سر برادرم را دیدم من هم گفتم: ادامه مطلب ...
یک صفحه سفید گذاشت جلوی دختر و گفتː
-<بنویس! هر چه می خواهی بنویس! بد,زشت,احساسی,هیجان انگیز,دوست داشتنی, هی بنویس و پاک کن....>
چند دقیقه بعد صفحه سفید کاغذ پراز علامت و حرف بود.چروک و خط خطی و کثیف.جای پاک کردن ها و نوشتن های
مکرر رویش دیده می شد.کاغذ را گرفت.یک کاغذ سیاه به او داد و گفتː
-<بنویس.همان هایی که آنجا نوشتی پاک کن ,خط خطی کن...>
دختر گفتː<نمی شود استاد,روی برگه سیاه چیزی نوشته نمی شود!>
استاد چادرش را سرکرد و لبخند ملیحی زد.نگاه دختر به سیاهی چادر خیره ماند.
به مناسبت ایام سوگواری اباعبدالله الحسین دانش آموزان با همکاری کادر آموزشی مدرسه زینب کبری(س) به صورت خودجوش مراسم زیارت عاشورا و سینه زنی را در دهه محرم هر روز صبح برگزار می کنند.
وبلاگ " پویش " نوشت :
دیگر نه "شلوار پاره" نشانه ی "فقر" است .... نه "سکــوت" علامت "رضــایت".... دنــیـــــــــــــــای غـــریـبـیــست ارزشـــــــــــها "عـــــــــــــــــــوض" شـده اند و "عـــــوضــــــــــی هــا"، بــا ارزش....
یا ارحم الراحمین
وبلاگ طریقت مهر نوشت :
چنین پرسشی را غالباً منافقان، به ویژه منافقان مدرن مطرح می سازند. آنان می گویند: ما می پذیریم که باید شهادت امام حسین (ع) را در خاطره ها زنده نگاه داشت و به یاد امام حسین عزاداری کرد؛ اما لعن و نفرین بر دشمنانش در عزاداری های سنتی، نوعی خشونت با دیگران به شمار می آید که از جمله احساسات منفی است و با منش «انسان مدرن» نمی سازد. در این عصر، باید با شادی و لبخند با مردم رفتار کرد و از صلح و آشتی سخن گفت، و امروزه تبرّا از کسانی که هزار و چهارصد سال پیش، امام حسین را کشتند پسندیده نیست. با نظر به اینکه اسلام، دین محبت و رأفت و مرحمت است، بهتر آنکه، طریق صلح و آشتی و محبت در پیش گیریم. ادامه مطلب ...
در
زندگى حسین‌بن‌على علیه‌السّلام، یک نقطه‌ى برجسته، مثل قله‌اى که همه‌ى
دامنه‌ها را تحت‌الشعاع خود قرار مى‌دهد، وجود دارد و آن عاشورا است. ۱۳۷۱/۱۱/۰۶
تحقیقاً یکى از مهمترین امتیازات جامعه شیعه بر دیگر جوامع مسلمان، این است که جامعه شیعه، برخوردار از خاطره عاشوراست. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷
یکى
از بزرگترین نعمتها، نعمت خاطره و یاد حسین‌بن‌على علیه‌السّلام، یعنى
نعمت مجالس عزا، نعمت محرّم ونعمت عاشورا براى جامعه شیعىِ ماست. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷ قدر
مجالس عزادارى را بدانند، از این مجالس استفاده کنند و روحاً و قلباً این
مجالس را وسیله‌اى براى ایجاد ارتباط و اتّصالِ هرچه محکم‌تر میان خودشان
و حسین‌بن‌على علیه‌السّلام، خاندان پیغمبر و روح اسلام و قرآن قرار
دهند. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷ در ماه محرم، معارف حسینى و معارف علوى را که همان معارف قرآنى و اسلامى اصیل و صحیح است براى مردم بیان کنید. ۱۳۷۲/۰۳/۲۶
