از شهید مطهری بیاموزیم
استاد طیّ نامه ای به فرزندش چنین توصیه می نماید:
«در
انتخاب دوست و رفیق فوق العاده دقیق باش که مارخوش خطّ و خال فراوان است،
همچنین در مطالعه کتابهایی که به دستت می افتد... حتّی الامکان از تلاوت
روزی یک حزب قرآن که فقط پنج دقیقه طول می کشد، مضایقه نکن و ثوابش را
هدیه روح مبارک حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم بنما که موجب برکت
عمر و موفقیت است. ان شاءالله.»
استاد در پاسخ دانشجویی که از برنامه زندگی ایشان سؤال کرده بود، فرمودند:
«وقتم
در زندگی تنظیم شده است؛ یکی، دو ساعت برای سخنرانی، وقت مشخّصی برای
مطالعه و حتی یکی، دو ساعت برای بچه ها که به درسشان برسم و با آنها بازی
کنم. بالاخره بچه ها هم حق دارند. من برای بچه ها ارزش قائلم. در موقع
مشخّصی که باید با بچه ها باشم، حتی اگر کار مهمّی داشته باشم، ترجیح می
دهم که آن دو، سه ساعت به بچه ها و درس و مشقشان برسم.»
همیشه با وضو بود و به این کار توصیه می کرد.
به طبیعت، علاقه وافر داشت و گاه ساعت ها در نقاط با صفا به تفکّر می نشست.
نماز شب را به پا می داشت.
نسبت به انجام فرائض فرزندان نظارت دقیق داشت.
شبها قبل از خواب، حدود بیست دقیقه قرآن می خواند.
به فقرا و مستمندان کمک می کرد به طوری که برخی مواردِ آن بعد از شهادتش آشکار شد.
از جوانی علاقه وافر به شهادت داشت و به افراد می سپرد تا در این باره برایش دعا کنند.
صدای گریه بلند او هنگام خواندن روضه سیّد الشّهداعلیه السلام، مناجات و فوت پدر و مادرش مشاهده شد.
از شهرت و مرید پروری گریزان بود.
برای پدر و مادر و استاد خویش احترام وصف ناپذیری قائل بود.
