شهید
مسعود سروش در سال 1334 در میان خانواده ای حق جو در شهر آبادان به دنیا
آمد او فرزند سوم و اولین پسر خانواده بود. بسیار با استعداد بود و در
مدرسه و مورد توجه اولیاء مدرسه قرار داشت، بطوری که در دبیرستان گاهی در
غیاب معلم با دستور مدرسه تدریس می کرد، از همان زمان با تکلیف و تقلید
آشنا شد و با رساله امام خمینی انس گرفت.
روحی لطیف داشت و هرگز
از کنار هیچکس بدون توجه عبور نمی کرد بطوری که در محل زندگی به علی خنده
رو معروف بود (علی نام مسعود در منزل و محله بود)، در مدرسه اغلب دوستانش
بچه هایی بودند که مورد توجه هیچکس نبودند او حمایت و توجه به آنها را
دوست داشت و برای رفع مشکلاتشان با دقت و پشتکار و بی سر و صدا اقدام می
کرد، بطوری که در 18 سالگی دوستانش او را به عنوان مرجعی برای حل مشکلات
خود می دانستند.
با ورودش به دانشگاه در رشته برنامه ریزی و کاربرد کامپیوتر، به تهران آمد و بسرعت جزو فعالین دانشگاه قرار گرفت،